Το video περιγραφεί μια κατάσταση απομόνωσης σε ένα απροσδιόριστο αλλά περιορισμένο περιβάλλον, το οποίο δομείτε από σκέψεις και συνήθειες του ίδιου του ατόμου γεγονότα που βιώθηκαν αλλά και χάθηκαν στο ατέλειωτο του χρόνου. Η εργασία, ο περίπατος και η Άνοιξη που δεν έφτασε ποτέ, δίνουν την θέση τους στην οργή και τη νοσταλγία μιας ζωής χαμένης μέσα στην επανάληψη και τη συνήθεια. η απόδοση του έργου γίνετε μέσο δημιουργίας κινούμενων γραφικών (3d animation) δημιουργώντας έναν σχεδόν θεατρικό χώρο ο οποίος αποτελείτε από ένα ξύλινο δάπεδο και ένα τραπέζι ως στοιχειά "πραγματικού χώρου" άλλα και από χώμα με αγριολούλουδα ως στοιχείο φαντασίας αλλά και διαφυγής. Το πρόσωπο που δρα στον χώρο αυτό απεικονίζετε σε διάφορες διαδικασίες της καθημερινότητας του αλλά στην ίδια χρονική στιγμή ως ένας εσωτερικός διάλογος. Στο έργο η χρίση του πραγματικού δεν είναι απόλυτη εφόσον δεν μπορεί να είναι ξεκάθαρο σαν θέση του αν πραγματικό είναι αυτό που βιώνετε η αυτό που χάνετε.
Δημόπουλος Ορέστης Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1991. Το 2016 αποφοίτησε από το τμήμα εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών του πανεπιστήμιου δυτικής Μακεδονίας με ειδικότητα στη ζωγραφική και το 2019 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τμήματος τεχνών ήχου και εικόνας του ιονίου πανεπιστήμιου με τίτλο “τέχνη και επικοινωνία στην ψηφιακή εποχή”. Το ενδιαφέρον του επικεντρώνετε στα ψηφιακά μέσα όπως ψηφιακή ζωγραφική, ψηφιακή γλυπτική, 3d modeling, animation και gaming. Έχει συμμετάσχει σε εργαστήρια, ομαδικές εκθέσεις και φεστιβάλ όπως : Inspire , σε συνεργασία με την ομάδα Εν δυνάμει, Μακεδονικό μουσείο σύγχρονης τέχνης 2014 . Balkan art gallery , Ξάνθη 2017. Audio visual arts festival , Κέρκυρα 2019.
