Το έργο αναφέρεται σε μία ασφυκτική σχέση ανάμεσα σε πατέρα και γιο, η οποία εκφράζεται με το εμμονικό κάλεσμα του πατέρα στον γιο, για να έρθει και να φάει ζεστό το φαγητό του. Ο γιός ζεί σε ρυθμούς επιτακτικού πρωινού/μεσημεριανού/βραδυνού με ελάχιστες αποδράσεις, καθώς ο πατέρας δεν σταματά σχεδόν ποτέ να φωνάζει, έχοντας μια φωνή διαπεραστική. Ένας γιός πολύ ελαστικός, ένας πατέρας πολύ άκαμπτος, ένα ξύλο, επίσης άκαμπτο, το οποίο ασκεί ακατανίκητη έλξη στον γιό. Εκείνη την είχε ξεβράσει η θάλασσα. Η υψηλότερη θερμοκρασία βρασμού βρίσκεται στο επίπεδο της θάλασσας. Οι παφλασμοί και οι κοχλασμοί έγιναν ένα. Η άπνια και η εμβύθiση στην ίδια την κατσαρόλα του πατέρα του, τελικά οδηγoύν στην απελευθέρωση του. Σφίχτηκε τοσο πολύ επάνω της που για πρώτη φορά σταθεροποιήθηκε. Αφέθηκαν στο να τους παρασύρει το κύμα και επιπλέοντας επιπλοποιήθηκαν.
Γεννήθηκε στις 22 Ιουνίου 1991 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Ιόνιο πανεπιστήμιο στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα "Τέχνες και Τεχνολογίες του Ήχου". Έχει υπάρξει μέλος μουσικών σχημάτων και τα τελευταία χρόνια δημιουργεί κυρίως μόνος του μουσική. Ο λόγος αποτελεί σημαντικο στοιχείο της δημιουργίας.
